مجله اینترنتی استاربینو

بیوگرافی دیمیتریو آلبرتینی به همراه داستان زندگی شخصی و عکس های اینستاگرامی

دیمیتریو آلبرتینی (زاده۲۳ اوت ۱۹۷۱، بسانا این بریانتزا)، هافبک بازنشستهٔ ایتالیایی است.

زندگینامه دیمیتریو آلبرتینی

فعالیت ورزشی

او هم‌اینک نایب رئیس فدراسیون فوتبال ایتالیا است. وی یکی از ستارگان میلان در دههٔ ۹۰ می‌باشد . او به همراه بارزی، گولیت، ریکارد، فم باستن و مالدینی و بسیاری از بازیکنان دیگر توانستند تیمی پر قدرت تشکیل داده و بارها جام‌های مختلف را برای میلان به ارمغان آوردند.

او همچنین یکی از بازیکنان تیم ملی ایتالیا بود و به همراه این تیم در ۲ جام جهانی و ۲ یورو حاضر شد،

بازنشستگی
در روز ۵ دسامبر ۲۰۰۵، آلبرتینی بازنشستگی خود را از فوتبال حرفه‌ای اعلام کرده، اظهار امیدواری کرد که بزودی به جرگهٔ مربیان بپیوندد. در روز ۱۵ مارس ۲۰۰۶ بازی دوستانه ای بین تیم‌های میلان و بارسلونا با حضور بزرگان میلان در ورزشگاه سن سیرو برگزار شد. میلان این بازی را با نتیجهٔ ۳–۲ برد و آلبرتینی گل اول میلان را از روی ضربهٔ ایستگاهی به ثمر رساند.

عضویت در هیئت مدیره پارما

در پی ورشکستگی باشگاه پارما، دیمیتریو آلبرتینی توسط هیئت مدیره باشگاه به عنوان مشاور فوتبال برای مدیران منصوب گردید.

پرورش یافته آکادمی میلان

آلبرتینی که خود پرورش یافته آکادمی جوانان میلان بود، اولین بازی رسمی خود را برای این تیم در سال ۱۹۸۹ و در جریان پیروزی ۲-۰ میلان برابر کومو به ثبت رساند اما بر خلاف این شروع نوید بخش وی در ۳ سال بعد از آن تنها در یک بازی دیگر در سری آ به میدان رفت و این عاملی بود تا پدیده جوان آن زمان فوتبال ایتالیا راهی تیم دسته دومی پادوا در سری ب شود. او در پادوا به آن چه که می خواست رسید و توانست با درخشش خود این تیم را تا آستانه صعود به سری آ پیش برود اما تنها به علت ۲ امتیاز کمتر یاراتش از صعود به سری آ بازماندند.

با این وجود عملکرد خیره کننده او در پادوا از چشمان تیزبین فابیو کاپلو سرمربی آن زمان میلان که به دنبال جانشینی برای کارلو آنچلوتی در ترکیب خود می گشت، دور نماند تا آلبرتینی تنها پس از یک سال دوری در فصل ۱۹۹۱-۱۹۹۲ به میلان، شهر آرزوهایش بازگشت.

عملکرد درخشان دیمیتریو به همراه تیم رویایی میلان، روسونری ها را تبدیل به بهترین تیم فوتبال جهان در آن سال ها کرد جایی که آنها پس از فتح ۲ اسکودتو در حد فاصل سالهای ۹۵ تا ۹۳ به ۳ فینال پیاپی در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا رسیدند. گر چه از بین این ۳ فینال آنها تنها در سال ۹۴ و با برتری خیره کننده و به یاد ماندنی ۴-۰ برابر بارسلونای یوهان کرایف توانستند تا فاتح معتبرترین رقابت های باشگاهی در سراسر جهان شوند و دو فینال دیگر را با نتیجه مشابه ۱-۰ مغلوب مارسی فرانسه و آژاکس هلند شدند.

حضور در تیم ملی ایتالیا

در همین دوران بود که وی جایگاهش را در ترکیب لاجوردی پوشان تیم ملی ایتالیا به دست آورد. اگر چه همان طور که در ادامه اشاره می کنیم دوران وی در تیم ملی ایتالیا بر خلاف بازی های باشگاهی سراسر ناکامی ، ناامیدی و شکست در ضربات پنالتی بود تا به اعتقاد بسیاری از کارشناسان آن نسل فوتبال ایتالیا با ستارگانی نظیر باجو، مالدینی و آلبرتینی نسل سوخته فوتبال این کشور لقب گیرد.

آلبرتینی اولین بازی خود را در سال ۱۹۹۱ و در جریان پیروزی ۲-۰ ایتالیا برابر قبرس به ثبت رساند و پس از آن به همراه آتزوری ها در رقابت های جام حهانی ۱۹۹۴ در آمریکا در ضربات پنالتی مشهور دیدار پایانی مغلوب سلسائو شوند تا جام به برزیل برود.

وی پس از آن در جام جهانی ۱۹۹۸ هم در ضربات پنالتی که این بار خود او نیز با ازدست دادن آن مقابل فابین بارتز نقش کلیدی در آن داشت، مغلوب فرانسه در مرحله یک چهارم نهایی شدند و البته نباید فراموش کنیم که در این میان آنها در رقابت های یورو ۹۶ هم با نمایش هایی ناامید کننده خود از صعود از مرحله گروهی بازماندند و حذف شدند.

یورو ۲۰۰۰

سرانجام همه چیز به یورو ۲۰۰۰ کشیده شد جایی که آلبرتینی و یارانش آماده بودند تا تمام ناکامی های یک دهه اخیر فوتبال ایتالیا را به فراموشی بسپارند و قهرمان شوند. همه چیز تا دقیقه پایانی دیدار فینال برابر فرانسه طبق برنامه پیش می رفت اما گل ثانیه های پایانی سیلوین ویلتورد کار را به تساوی کشاند تا گل طلایی استثنایی دیوید ترزگه به زیر طاق دروازه فرانچسکو تولدو خط پایانی را بر تمام رویاهای یک نسل از فوتبال ایتالیا بکشد.

وی پس از آن با وجود ۳۰ سالگی اش همچنان شانس حضور در تیم ملی را داشت اما به علت مصدومیت تاندون آشیل پای خود، رقابت های جام جهانی ۲۰۰۲ را از دست داد تا بازی دوستانه ایتالیا برابر انگلستان ۷۳امین و آخرین بازی این ستاره با پیراهن لاجوردی آتزوری ها باشد. البته ذکر این نکته خالی از لطف نیست که نبود او در جام جهانی موجب شکوفایی جوان مو بلند آن دوران و بهترین بازیکن سال های اخیر فوتیال ایتالیا آندره آ پیرلو شد.

ادادمه حضور در تیم ملی

وی در میان ناکامی هایش در تیم ملی در حد فاصل سال های ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۹، ۲ اسکودتو دیگر را هم فتح کرد و سرانجام در پایان فصل ۲۰۰۱-۲۰۰۱ با انجام ۴۰۷ بازی و زدن ۲۸ گل برای روسونری ها از این تیم خداحافظی کرد و در تصمیمی عجیب راهی اتلتیکو مادرید در اسپانیا شد. دیمیترو پس از پشت سرگذاشتن فصلی کابوس وار در اسپانیا به ایتالیا باگشت اما این بار با لباس لاتزیو.

وی در جمع شاگردان روبرتو مانچینی سرمربی جوان آن روز های بیانکوچلستی ها فاتح کوپا ایتالیا شد تا آخرین افتخارش در کشور چکمه ای ایتالیا با لاتزیو رقم بخورد. آلبرتینی در ۳۲ سالگی و آخرین فصل حضورش در سری آ به شمال ایتالیا و آتالانتا رفت و علی رغم نمایش های قابل قبولش در برگامو نتوانست مانع سقوط آتالانتا به رقابت های سری ب شود.

در آن دوران و هنگامی که همگان منتظر بازنشستگی جواهر فوتبال ایتالیا بودند فرانک ریکارد همبازی سابق آلبرتینی در میلان به او پیشنهاد عجیب و اغواکننده حضور در بارسلونا را داد تا آلبرتینی در فصلی که تنها ۹ بار با پیراهن آبی اناری بارسا به میدان رفت بتواند با این تیم فاتح رقابت های لالیگا شود تا دوران درخشان و پرافتخار بازیگری خود را با قهرمانی در اسپانیا به پایان برساند.

حضور در بارسا

سرانجام به همت سران باشگاه میلان در شامگاه ۱۵ مارس ۲۰۰۶ بازی خداحافظی آلبرتینی در دیداری دوستانه بین دو تیم بارسلونا و میلان و با حضور ستارگانی نظیر پائولو مالدینی، فرانکو بارسی، رود گولیت، مارکو فن باستن، فرانک ریکارد، رونالدینیو و آندره شوچنکو در استادیوم سن سیرو برگزار شد تا افسانه این ستاره ایتالیایی با آخرین سخنانش در پیراهن با افتخار قرمز و مشکی روسونری ها به پایان برسد.

” واقعا خوش شانس بودم که کنار چنین ستارگانی به میدان رفتم. دیدار امشب برایم فراتر از یک رویا بود. از همه شما هوادارانی که در این سال ها مایه دلگرمی من بودید، متشکرم. مطمئن باشید که شما، طرفداران میلان تا آخرین لحظه زندگی ام در قلب من باقی خواهید ماند.”

افتخارات ورزشی

باشگاهی

میلان

سری آ (۵): ۱۹۹۱–۱۹۹۲، ۱۹۹۲–۱۹۹۳، ۱۹۹۳–۱۹۹۴، ۱۹۹۵–۱۹۹۶، ۱۹۹۸–۱۹۹۹
سوپر جام ایتالیا (۳): ۱۹۹۲، ۱۹۹۳، ۱۹۹۴
جام قهرمانان اروپا (۲): ۱۹۸۹–۱۹۹۰، ۱۹۹۳–۱۹۹۴
سوپر جام اروپا (۲): ۱۹۸۹، ۱۹۹۴
جام بین قاره‌ای (۱): ۱۹۸۹

لاتزیو

جام حذفی ایتالیا (۱): ۲۰۰۳–۲۰۰۴

بارسلونا

لا لیگا (۱): ۲۰۰۴–۲۰۰۵

ملی

ایتالیا

مقام سومی در جام جهانی : ۱
۱۹۹۰

نائب قهرمانی در جام جهانی : ۱: ۱۹۹۴
نائب قهرمانی در جام ملت های اروپا :۱: ۲۰۰۰
عناوین شخصی
حضور در تیم منتخب جام ملت های اروپا ۲۰۰۰
حضور در تالار افتخارات آ.ث. میلان

عکس های اینستاگرامی بیوگرافی دیمیتریو آلبرتینی