بیوگرافی آلن راجرز به همراه داستان زندگی شخصی و عکس های اینستاگرامی

بیوگرافی آلن راجرز

رضا

4 سال پیش

5/5 - (1 امتیاز)

بیوگرافی آلن راجرز به همراه داستان زندگی شخصی و عکس های اینستاگرامی

آلن راجرز (به انگلیسی: Alan Rogers) (زادهٔ ۳۱ دسامبر ۱۹۲۴ میلادی در ساوت‌پورت) مربی سابق فوتبال اهل انگلستان است.

زندگینامه آلن راجرز

فعالیت ورزشی

او در ایران مربی پیکان و پرسپولیس تهران بوده است.

شروع کار او در پرسپولیس به این ترتیب بود که در اولین بازی با راه آهن و سپس عقاب یک بر یک مساوی کرد، سپس دو بر یک مقابل راه آهن شکست خورد. نخستین پیروزی او هم برد یک بر صفر مقابل برق بود. چند روز بعد تیم او افسر را شکست داد.

پیروزی ۶ بر ۰ پرسپولیس برابر تاج (استقلال) با سرمربیگری راجرز در پرسپولیس رقم خورد.

از آلن راجرز كی خبر دارد؟ نه خبری از مرگش هست، نه از زندگی‌اش. الان دیگر باید وارد ۹۳سالگی‌اش شده باشد. آیا در شغل پراسترسی چون مربیگری فوتبال، می‌توان دارای این همه جان‌سختی بود؟ ‌مردی كه با پیروزی ۶گله در داربی معروف تهران برابر تاج، شهرت ابدی در میان ایرانیان پیدا كرد. اما همین او نیز خود در روزهای ابتدایی حضورش در فوتبال ایران با پرسپولیس چنان چپرچلاق ظاهر شده بود كه حد نداشت.

تیم او در ابتدای ورودش در اولین بازی با عقاب، یک-یک مساوی کرد، سپس ۲ بر یک مقابل راه‌آهن شکست خورد. نخستین پیروزی او هم برد یک بر صفر مقابل برق بود كه چند روز بعد نیز افسر را شکست داد. مستر راجرز در سال۱۳۴۸ بعد از آنكه پیكان را قهرمان باشگاه‌های تهران و «جام دوستی ایران» كرد به كشورش برگشت و دوباره سال بعدش به تهران برگشت تا هدایت پرسپولیس عبده را بر عهده بگیرد. آلن این تیم را در جام اول تخت‌جمشید قهرمان كرد و شش‌تا به رقیب بزرگوارش تاج زد. او پیش از آنكه به پرسپولیس بیاید، تیم‌های حرفه‌ای واشنگتن دارتس و كانزاس‌سیتی آمریكا را هدایت می‌كرد كه مهرش به یكباره در دل عبده نشسته بود.

مطلب مرتبط: بیوگرافی لوتارو مارتینس

لیگ منطقه‌ای ایران بیوگرافی آلن راجرز

اصفهانی‌های رند، او را در بهمن سال۱۳۵۰ در تقابل با سپاهان دیده بودند (لیگ منطقه‌ای ایران)؛ همان سفری كه هرچه التماسش كردند تا بالای منارجنبان برود، نرفت كه نرفت و تور اصفهان‌گردی پرسپولیسی‌ها در بازدید از منارجنبان به آخر خط رسید. مستر راجرز ناگهان از وسط راه این منار و در حالی كه فقط چندپله مانده بود تا به بالای آن برسد، با ترس و لرزی عجیب به پایین برگشت. می‌ترسید كه مبادا این منار بشكند و او در .سقوطی جانگداز به پایین، جان به جان‌آفرین تسلیم کند! اصفهانی‌ها و پرسپولیسی‌ها هر چه بهش گفتند مستر! این منار كه می‌بینی سال‌هاست به همین شکل می‌جنبد اما هرگز نمی‌شكند و فرو نمی‌ریزد، راجرز قانع نشد كه نشد.

او می‌گفت الّا و بلّا اگر منو بكشید هم نمی‌توانم بالایش بروم. راجرز مدام با حیرت می‌گفت من در هیچ کجای جهان همچین معماری‌ای ندیده‌ام. اینجا دیگر كجاست؟ چرا می‌جنبد؟! آن سال بازی سپاهان-پرسپولیس را همین راجرز ترسو برد. ۲ بر یك برد و البته در عوضش ۱۷هزارتومن پول بلیت‌فروشی برای تماشاگران، گیر اصفهانی‌ها آمد؛ این به اون در.

اما لذت اصلی برد را تماشاگران طرفدار پرسپولیس بردند كه مسیر ۵ساعته تهران-اصفهان را در برف و بورانی خوفناك، ۱۷ساعته رفتند و گردش گروهی كوفتشان شد. در عوض، همایون‌خان بهزادی كمك راجرز كه تو طیاره هوس خلبانی كرده بود، لحظه‌ای در آسمان به جای رفیق خلبانش پشت رل طیاره نشست اما كم مانده بود زهره‌ترك شود و همه را زهره‌ترك كند. مردی كه در ۱۶كشور دنیا مربیگری كرده بود، وقتی در سال۱۳۸۴ در مراسم تجلیل از شاگردانش به تهران آمد، انگار روح دیگری پیدا كرده بود. تیفوسی‌های پرسپولیسی كه شعار شش‌تایی‌ها را از پیروزی او ساخته بودند، عینهو پروانه دنبالش می‌چرخیدند.

مطلب مرتبط: بیوگرافی سامی خدیرا

رابطه ای خوب

كسی نمی‌دانست كه این مرد تنها، چرا این‌قدر شاگردانش را دوست دارد. كسی نمی‌دانست كه اجاق او كور است. مردی كه هرگز در زندگی‌اش بچه‌دار نشده بود، به آسانی درك می‌كرد كه می‌تواند شاگردانش را به مثابه فرزندان نداشته‌اش ببیند و با آنها رابطه پدر-پسری آغاز كند. او شاگردانش را نوعی هدیه الهی می‌شمرد و برای همین بود كه سال‌ها بعد وقتی خبر مرگ بهزادی را در مزرعه‌اش واقع در نزدیكی‌های زادگاهش ساوت‌پورت انگلستان شنید پژمرد.

این همان همایونی بود كه تیم پرسپولیس را در همان بازی معروف شش‌تایی‌ها در غیاب مربی‌اش آلن راجرز آماده كرده بود و شب پیش از بازی به فرودگاه مهرآباد رفته بود تا مستر را بعد از سفری یك‌ماهه، به خانه‌اش برساند و در طول راه برایش تعریف كند كه وضع آمادگی جسمانی و روحانی بچه‌ها تا چه حد است. فردایش وقتی استادیوم آزادی جای سوزن انداختن نداشت، بچه‌های او شش‌تا به حریف درمانده و مربی‌شان رایكوف زدند و می‌توانستند بیشتر هم بزنند اما تمام این لذت‌ها به اسم مستر راجرز تمام شد. راجرزی كه ازخداخواسته، تیمی‌ متحد را در میدان دیده بود كه عین رنجرها حریف را پرپر كرده و دروازه‌شان را كودكانه فتح می‌كنند. شاید حق با دنیای ورزشی‌ها بود كه نوشتند اینها چیزی از آژاكسی‌ها كم نداشتند.