مجله اینترنتی استاربینو

بیوگرافی دیوید بویی به همراه داستان زندگی شخصی و عکس های اینستاگرامی

دیوید رابرت جونز (به انگلیسی: David Robert Jones) (زادهٔ ۸ ژانویه ۱۹۴۷ – درگذشتهٔ ۱۰ ژانویه ۲۰۱۶) که با نام هنری دیوید بویی (به انگلیسی: David Bowie) شناخته می‌شود، موسیقی‌دان، خواننده، تهیه‌کننده، آهنگ‌ساز، نقاش و بازیگر مشهور انگلیسی بود.

زندگینامه دیوید بویی

فعالیت هنری

نکته هایی از زندگی دیوید بویی که باید بدانید:
۱٫او با نام دیوید رابرت جونز در ۸ام ژانویه ۱۹۴۷ در بریکستون، جنوب لندن متولد شد. مادرش مارگارت، یک پیشخدمت و پدرش، هیوود استنتون جونز مدیر سابق یک کلوب شبانه و بعدتر مدیر خانه خیریه کودکان دکتر برناردو بود.

۲٫بویی روز تولدش را با الویس پرسلی، جیپسی رز لی، دنیس ویتلی رمان نویس، ویلیام هارتنل (اولین دکتر هو) و روی بتی، انسان شبیه سازی شده اندرویدی در بلید رانر مشترک است. جالب است که تاریخ آغاز بکار آخری در فیلم ۸ ژانویه ۲۰۱۶ معرفی می‌شود.

۳٫خانواده جونز در سال ۱۹۵۳ به حومه شهر براملی، در مرز بندن-کنت نقل مکان کردند و دیوید جوان در آن جا برای سبک رقص خیره کننده و هنرمندانه‌اش به شهرت رسید. او در امتحان ۱۱ پلاس (امتحانی که در بریتانیا از کودکان بین ۱۱ تا ۱۲ سال برای تعیین مدرسه محل تحصیل شان می‌گیرند) مردود شد و به مدرسه تکنیکی براملی رفت.

پاپ

۴٫ آرتیستی که پاپ را به یک تئوری علمی-تخیلی پیشرو در دهه ۷۰ تبدیل کرد آن زمان خودش به اندازه بیتلز استعدادی نوظهور بود. پس از شنیدن ترک Tutti Frutti از قهرمان زندگی‌اش لیتل ریچارد، در سال ۱۹۹۵ و در سن ۱۵ سالگی و با ساکسیفون پلاستیکی‌اش تصمیم گرفت فعالیت‌اش را در عرصه موسیقی آغاز کند.

۵٫ دیوید جونز، گریم مشهور چشمانش را در سال ۱۹۶۲ پس از آنکه بهترین دوستش، جرج آندروود در جریان زد و خورد بر سر یک دختر مشتی حواله صورت‌اش کرد به دست آورد. این مشت ماهیچه های عنبیه چشم چپ او را فلج کرد و او را به ناهم‌رنگی عنبیه مبتلا کرد. جونز بعدتر از آندروود برای این ضربه تشکر کرد.

دیوید بویی، غول موسیقی راک

۶٫ اوون فرمپتون، استاد هنر بویی در مدرسه براملی، پدر پیتر فرمپتون بود، کسی که در تور گلس اسپایدر بویی در سال ۱۹۸۷ به نوازندگی گیتار مشغول بود.

۷٫ با وجود اینکه او در نهایت به یکی از تاثیرگذارترین هنرمندان عرصه موسیقی و فراتر از آن تبدیل شد اما دیوید جونز بیشتر سال های دهه ۶۰ میلادی را به تعقیب موضوعات داغ روز گذراند، اول به سراغ گروه های بلوز، ازجمله Kon-rads، Manish Boys و Lower Third رفت و بعدتر به آرتیستی یگانه تبدیل شد.

۸٫ او در یک مرحله از زندگی‌اش خیال رها کردن موسیقی و تحصیل در رشته هنرهای نمایشی در دانشکده سدلرز ولز را در سر داشت.

۹٫ شکست آلبوم اول او، که موسیقی پاپ و سایکدلیک را با یکدیگر پیوند داده بود، و تک آهنگ The Laughing Gnome در سال ۱۹۶۷ دیوید بویی به تازگی اسم و رسم عوض کرده را بدان ترغیب کرد که هنر را در عوض شهرت دنبال کند. زمانی که بویی که در سال ۱۹۶۹ به موسیقی بازگشت یک هیپی آوانگارد و محبوب مردم بود.

دیوید بویی، غول موسیقی راک

۱۰٫ آلبوم موفقیت آمیز بویی در سال ۱۹۶۹، Space Oddity تمام تم‌های کارهای آینده بویی را دربر دارد: بیگانگی، سرافکندگی، آینده نگری رومانتیک، ترس‌های کیهانی و البته شمایل آشنای میجر تام. این فضانورد دگرجهانی و قربانی مصلوب رسانه به احتمال زیاد با الهام از مرد اصلی تالار موسیقی بریکستون و پدر نخست وزیر آینده، جان نام‌گذاری شده است.

۱۱٫ کج روی هنرمندانه بعدی بویی با گروه Spiders from Mars و بکارگیری گیتاریست گروه هال، میک رانسون در فوریه سال ۱۹۷۰ رخ داد. بویی و تونی ویسکونتی تهیه کننده به یک گیتاریست نیاز داشتند و برانسون را تنها دو روز پیش از شروع شوی کنسرت بی‌بی‌سی انتخاب کردند. برانسون تا سه سال پس از آن در کنار بویی ماند تا در نهایت معجزه آلبوم عصیان‌گر زیگی استارداست رخ دهد.

دیوید بویی، غول موسیقی راک

۱۲٫ هیبت زنانه-مردانه بویی افسانه‌ای اولین بار در سال ۱۹۷۰ نمایان شد، زمانی که برای جلد سومین آلبوم خود، مردی که دنیا را فروخت، لباسی لخت و ابریشمی بر تن کرد و پس از آن در گفت و گوهای مختلف با سر و وضعی مشابه ظاهر شد.

۱۳٫ دوجنس گرایی او –امری در یک زمان واقعی و ساختگی با توجه به پرسونای او- به نظر نسلی تازه از غریبه ها تازه و خاص آمد و در مرکز توجهات قرار گرفت. بویی در مصاحبه ملودی میکر در ژانویه سال ۱۹۷۲ به مایکل وتس گفت: “من گی هستم و همیشه همین طور بوده‌ام.” این بیانیه‌ای مصمم بود که وضعیت روانی تازه‌ای را درباره او پیشنهاد می داد.

۱۴٫ تا سال ۱۹۷۱ و با آلبوم هانکی دوری، بویی در حال نوشتن ترانه‌های پاپی بود که از موضوعات تاریک و محرمانه ای حرف می‌زدند. ترانه Oh! You Pretty Things به عنوان مثال هزاره‌گرایی مرموز و شریرانه آلیستر کراولی را در پکیجی متفاوت ارائه می‌کند.

۱۵٫ حضور جنجالی بویی در تلویزیون در برنامه Top of the Pops در ۵ام ژوئیه ۱۹۷۲ برای اجرای ترانه استارمن، تماشاگران تلویزیونی بریتانیا را با لباس رنگین کمانی و هم‌نوازی هومواروتیک‌اش با برانسون غافلگیر کرد. این حقیقت که او آن زمان هنوز در نظر بسیاری ستاره یک شبه آلبوم Space Oddity بود تاثیر این اجرا را دو چندان و البته شکاکی بسیاری را هم تقویت کرد.

هات لاو

۱۶٫ این ترانه نسخه سرهم بندی شده “هات لاو” مارک بولن و Over the Rainbow بود. اثری گستاخانه که بویی عباراتی از ترانه آخر را در اجراهای زنده‌اش انتخاب می کرد.

۱۷٫ آلبوم زیگی استارداست و عنکبوت هایی از مریخ را به عنوان کاری بی‌نقص در ژانر راک دیستوپیایی می‌دانند. اما مفهوم کلی این آلبوم کمی دیر در قالب ترک استارمن برای شنوندگان آشکار شد.

۱۸٫ تم بی ثباتی روانی در کارهای بویی به برادر ناتنی اش، تری برنز مربوط می‌شود، او مبتلا به اسکیزوفرنی بود و در ۱۶ام ژانویه ۱۹۸۵ خودکشی کرد. اینکه بویی پس از مرگ برادرش می‌گوید: “ترجیح می دهم در کنار تمام مردان دیوانه اینجا بمانم تا اینکه با مردان غمگین نیست و نابود شوم.” کاملا قابل درک و از نازک طبعی اوست.

۱۹٫گروه اسپایدرز فرام مارس کاملا از تصمیم بویی برای نابود کردن زیگی در اجرای زنده بی خبر بودند. این اتفاق در ۳ام ژوئیه ۱۹۷۳ رخ داد. بسیاری از تروور بولدر نوازنده شنیدند که می‌گوید: “لعنتی ما را اخراج کرد.”

۲۰٫ از زیگی استارداست به بعد، پرسونایی که بویی برای خلق موسیقی‌اش بوجود آورد رفته رفته این مرد را از درون دچار پوسیدگی کرد. او بعدتر قبول کرد که “خود دیگرم سالهاست من را تنها نمی گذارد. از آن زمان همه چیز طعم تلخ و گزنده‌ای به خود گرفت.”

۲۱٫نقل مکان بویی به ایالات متحده در پی “مرگ” زیگی با برون ریزی بی نظیر خلاقانه و سقوط اش به اعتیاد به کوکائین همراه بود. آلبوم آمریکایی‌های جوان او چرخشی غافلگیرکننده به سبک R&B بود. بویی بیش از هروقت دیگری بیگانه و لاغراندام شده بود.

اولین آلبوم پرفروش

۲۲٫ Fame، اولین آلبوم پرفروش او در آمریکا، زمانی بیرون آمد که بویی صدای جان لنون را زمان هم خوانی با ترک دیسکوی Shame Shame Shame از گروه شرلی و کمپانی اشتباه شنید. ترانه‌ای که متن آن در بیست دقیقه نوشته و در دقیقه نود به آلبوم اضافه شد.

۲۳٫Golden Years از آلبوم Station to Station برای الویس پرسلی در نظر گرفته شده بود که از سوی او پس فرستاده شد.

۲۴٫ با وجود اینکه تصور می‌شد آلبوم Station to Station بازگشت بویی به اروپا باشد، اما این آلبوم در زمین های بایر و دیوانه وار لس انجلس ضبط شد، جایی که اعتیاد بویی او را بیش از پیش به قهقرا کشانده بود. به هر حال نتیجه آلبومی بی نظیر بود که ساختار موسیقی در آن بر متن ترانه برتری داشت.

=

۲۵٫ دوک سفید لاغر، ابرمردی بی اشتها و بی احساس در این آلبوم معرفی شد که از جهات بسیاری یادآور توماس جروم نیوتون، بیگانه‌ای بود که بویی در فیلم “مردی که به زمین افتاد” ساخته نیکولاس روگ نقش آن را بازی کرده بود.

۲۶٫ بویی بار دیگر در زمان سکونت‌اش در لس انجلس به یوفوها و نازی‌ها برای جلد آلبوم هایش رو آورده بود. نقل مکان به برلین در سال ۱۹۷۶ درواقع تلاشی از سوی بویی برای ارزیابی دوباره و پاکسازی ذهن اش بود.

۲۷٫ جذابیت وحشت آوری که فاشیسم برای بویی در سال‌های اعتیادش به کوکائین داشت غیر قابل انکار است. او در سال ۱۹۷۴ در گفت و گو با پلی بوی گفت: “آدولف هیتلر یکی از اولین ستاره‌های راک بود.”

ممکن است سلام نظامی او به سبک نازی‌ها در ایستگاه ویکتوریا در ۲ می سال ۱۹۷۶ تنها شیطنت دوربین برای ثبت لحظه دست تکان دادن او باشد. یکی از طرفداران جوان او، گری وب که بعدتر با نام گری نومن شناخته شد می‌گوید: “ندیدم کسی آن طرف‌ها پرسه بزند و بگوید چه آدم مزخرفی، سلام نازی می‌دهد.”

نقل مکان به برلین

۲۸٫نقل مکان به برلین زندگی بویی را دستخوش تغییرات زیادی کرد. او مصرف موادش را پایین آورده بود و بعدتر به هنر آلمان‌ها علاقه مند شد و با ویسکونتی و برایان اینو همکاری کرد و سه گانه برلین خودش را (Low، Heroes و Lodger) به همراه آن‌ها ضبط کرد.

۲۹٫ آلبوم مینیمالیستی و غالبا اینسترومنتال Low و پس از آن آلبوم سنگین Heroes مسیرهای تازه‌ای را در زندگی حرفه‌ای بویی معرفی می‌کردند. او با این آلبوم‌ها موج تازه‌ای به راه انداخت که می‌توان آن را دنباله سبک پانک هم به حساب آورد. با این حال کمپانی ضبط کننده آلبوم‌های بویی خواستار آلبوم آمریکایی‌های جوان ۲ بود.

۳۰٫ تنها‌ آلبومی که در سه گانه برلین در این شهر ضبط شد (Heroes) زمان و مکانی خاص را در تاریخ برگزیده بود، برلین غربی در قلب جنگ سرد بستر اتفاقات اصلی این‌آلبوم بود که کمتر کسی در دنیای راک پیش از آن به سراغش رفته بود.

این آلبوم از لحظات نابودشده و به یغما رفته آزادی فردی ساکنان شهر می‌گفت و تصاویری از تونی ویسکونتی تهیه کننده و دوست دخترش را هنگام بوسیدن در کنار دیوار برلین نمایش می‌داد و خیال اندیشی مهارنشدنی بویی را پیش چشم هواداران می‌آورد.

۳۱٫در ترانه “Heroes” صدای بویی در برابر نوازندگی گیتار رابرت فریپ و برایان اینو پدیدار می‌شود و یک تنه به جنگ المان‌های موسیقیایی می رود.

۱۹۸۰

۳۲٫ تا سال ۱۹۸۰ میراث بویی به قدری غنی بود که الهام‌بخش نسلی از هنرمندان پس از او باشد. او در آلبوم “هیولاهای ترسناک” به سراغ جریان‌های رومانتیک کلاب های لندن رفت. او در موزیک ویدئوی Ashes to Ashes ، که پرهزینه ترین موزیک ویدئوی پاپ ساخته شده تا آن زمان بود (۲۵ هزار یورو) در نقش Pierrot ظاهر شد و به همراه استیو استرنج از گروه Blitz Kid و سرگرد تام هنرنمایی کرد. استرنج به یاد می‌آورد: “ردایم مدام به بولدوزر گیر می‌کرد.”۳۳٫ منتقدان، فعالیت بویی را در زمینه بازیگری از هم گسیخته و بی ربط می‌دانند. اجرای او در نقش جان مریک در تئاتر مرد فیل نما، توانایی متمایز و خاص او را در بازیگری آشکار کرد. جانت لندیس، همبازی او می‌گوید: “توانایی او از خود واقعی‌اش بزرگتر بود، این مورد کمیابی است.”

=

۳۴٫ Under Pressure، ترانه مشترک او با گروه کوئین، بویی هنری دهه هفتاد را به بویی تجاری دهه ۸۰ ربط می‌داد. با این وجود هر دو گروه در ابتدا درباره عرضه آن تردید داشتند. گیتاریست گروه کوئین، برایان می‌گوید: “با یکی شدن نفس او با ما به ترکیبی بسیار فرار رسیدیم.”

۳۵٫ آلبوم سال ۱۹۸۳، Let’s Dance در اصل به عنوان بازگشت بویی به سبک R&B دهه ۵۰ که او را از ابتدا به خود علاقه مند کرده بود شناخته می‌شد. با این حال این آلبوم در نهایت به آلبوم دنس دهه هشتادی تبدیل شد و به موفقیت چشمگیری رسید.

۳۶٫ این آلبوم همچنین با غافلگیری بزرگ دیگری از سوی تیمی خلاق همراه بود(dot) ویسکونتی دو هفته کامل پشت تلفن منتظر ماند تا درنهایت متوجه شود بویی، نیل راجرز را از گروه Chic برای تهیه آلبومی بی اعتنا به قوائد همیشگی خود به گروه تولید دعوت کرده است: “نیل، واقعا می خواهم این موفقیت را رقم بزنی.”

بزرگترین و طولانی‌ترین تور

۳۷٫ Serious Moonlight Tour، بزرگترین و طولانی‌ترین تور بویی با ۹۶ اجرا در سال ۱۹۸۳ با استقبال بی‌نظیر هواداران او مواجه شد. میک رانسون هم در ماه سپتامبر با بازگشت خود به تورنتو یک شب غافلگیرکننده را برای حاضرین رقم زد.

۳۸٫ نقش آفرینی بویی در دومین فیلم تحسین شده‌اش، کریسمس مبارک آقای لارنس، درواقع هیچ جهت گیری خاصی در بر نداشت. ناگیسا اوشیما، کارگردان فیلم به گروه بازیگران بریتانیایی‌اش گفته بود “فقط همان کاری که را مخصوص شما مردم است انجام دهید.”

۳۹(dot) عامل اصلی در انسداد قوه خلاقیت بویی در دهه هشتاد میلادی، نبود ترانه های جدید بود. سه ترانه در آلبوم Let’s Dance ترک های قدیمی یا کاورشده بودند. آلبوم دردسرساز بعدی، Tonight نیز با خوش شانسی مواجه نشد، با این حال برای بسیاری کلاسیک ترین ترانه بویی از دل همین آلبوم بیرون‌آمد: Loving the Alien.

=

۴۰٫ بویی در سال ۱۹۸۶ در فیلم “تازه کاران مطلق” نقش آفرینی کرد و ترانه‌های آخرین آلبوم کلاسیک دهه هشتادی اش را یک بعد از ظهر نوشت و به همراه گروه موقتی‌اش ضبط کرد.

۴۱٫بویی برای اجرای ترک ۵ Years در کنسرت لایو اید برنامه‌ریزی کرده بود. بویی با اجرای این ترانه با BBC برای پوشش ویدئوی مشهور قحطی در اتیوپی همکاری کرد و باعث جمع آوری کمک‌های مالی خیرخواهانه زیادی شد.

۴۲٫بویی برای اجرای “رقصیدن در خیابان” در سال ۱۹۸۵ که از سوی بسیاری مورد تمسخر قرار گرفته بود با میک جگر متحد شد تا برای کنسرت لایو کید پول جمع کند. این ترانه به مدت چهارهفته در صدر جدول بریتانیا باقی ماند.

در سال ۲۰۱۱ تحقیقات میدانی نشان دادند که این همان ترانه‌ای بوده است که بریتانیایی‌ها بیشتر از هرچیز دیگری در جشن عروسی پرنس ویلیام و کیت میدلتون مایل به شنیدن آن در مهمانی‌های خیابانی بودند.

۴۳٫ با وجود اینکه بسیاری Tin Machine را از بدو شکل گیری‌اش در سال ۱۹۸۹ مسخره کردند، اما گروه راک ساده چهارنفره دیوید بویی دست کم برای پیشی گرفتن از گرانج تلاش کرد و یکی از آخرین همکاری‌های بویی را با ریوز گبرلز گیتاریست رقم زد.

سال ۱۹۹۷

۴۴٫ بویی در سال ۱۹۹۷ قراردادی ۵۵ میلیون دلاری برای آلبوم‌های آینده‌اش بست تا همچنین درآمدهای بعدی حاصل از ۲۵ آلبوم پیش از سال ۱۹۹۰ را ضمانت کند. دگرگونی‌های پیش آمده در قوانین کپی رایت پس از ظهور سرویس اشتراک نپستر وضعیت قرارداد Bowie Bonds رابه قهقرا کشاند.

۵۰نکته از دیوید بویی – از بچه مدرسه‌ای لندنی تا غول موسیقی راک، به یاد ماندنی‌ترین لحظات زندگی رنگارنگ بویی را مرور خواهیم کرد

۴۵٫بویی در سال ۲۰۰۱ آلبومی کامل از ترانه‌های قدیمی بازسازی شده و قطعات جدیدی که متاثر از جوانی‌اش بودند ضبط کرد. این آلبوم با عنوان Toy در نهایت هیچ وقت منتشر نشد.

۴۶٫ ناپدید شدن بویی از انظار عمومی و حمله قلبی‌اش در سال ۲۰۰۴ آغازگر تاثیرگذارترین کناره گیری در تاریخ راک شد. آخرین اجرای زنده او در سال ۲۰۰۶ در کنسرت خیریه‌ای بود که در آن به اجرای Fantastic Voyage، Wild is the Wind و Changes در دوئتی به همراه آلیشیا کیز پرداخت.

۴۷٫ ارزش سهام بویی در غیاب او به شکل چشمگیری بالا رفت و با خبر بازگشت غافلگیرکننده او با آلبوم The Next Day در سال ۲۰۱۳ همراه شد. اولین ترک این آلبوم Where Are we Now? گفته شده که اولین بار سیتکام ریکی گرویس در سال ۲۰۰۶، شنیده شده است.

۴۸٫ با وجود اینکه بویی جایزه Order of Arts and Lettersرا از دولت فرانسه دریافت کرد اما رتبه امپراتوری بریتانیا و رتبه شوالیه‌گری رادر سال ۲۰۰۰ و ۲۰۰۳ نپذیرفت و عنوان کرد: “جدی نمی دانم برای چه به من اعطا می شوند.”

آلبوم آخر

۴۹٫ او آلبوم آخر خود به موضوعاتی مثل میرایی و کوتاهی عمر بشر پرداخته است، در Lazarusمی‌بینیم که روح بویی از بدنش برمی خیزد و تصاویری از سکه/دکمههایی بر روی چشمان بویی را شاهد هستیم. عنوان ترک آخر دربرگیرنده تمام سویه‌های زندگی حرفه‌ای اوست: I Can’t Give Everything Away.

۵۰٫ در اوایل ماه ژانویه ۲۰۱۶، برایان اینو یک ایمیل از بویی دریافت کرد. در آن نوشته شده بود: “برای تمام اوقات خوش‌مان از تو تشکر می‌کنم، برایان. آن‌ها هرگز نابود نخواهند پوسید.” این نامه به نام Dawn امضا شده بود. اینو در واکنش به این ایمیل می نویسد: “حالا متوجه می‌شوم که در حال خداحافظی بوده.”

متن ترانه Heroes

David Bowie – Heroes

I, I will be king
And you, you will be queen
Though nothing, will drive them away
We can beat them, just for one day
We can be heroes, just for one day
من، من پادشاه خواهم بود

و تو، تو ملکه خواهی بود

با اینکه هیچ چیز، اونها رو دور نخواهد کرد

ما می تونیم شکستشون بدیم، فقط برای یک روز

ما می تونیم قهرمان باشیم، فقط برای یک روز

And you, you can be mean
And I, I’ll drink all the time
‘Cause we’re lovers, and that is a fact
Yes we’re lovers, and that is that
و تو، تو می تونی بدخلق باشی

و من، من تمام روز خواهم نوشید

چون ما عاشق هم هستیم، و این یه واقعیته

آره ما عاشق هم هستیم، و همینه که هست

Though nothing, will keep us together
We could steal time, just for one day
We can be heroes, forever and ever
What’d you say?
با اینکه هیچ چیز، ما رو کنار هم نگه نخواهد داشت

میتونیم زمان رو بدزدیم، فقط برای یک روز

میتونیم قهرمان باشیم، برای همیشه و تا ابد

نظرت چیه؟

I, I wish you could swim
Like the dolphins, like dolphins can swim
Though nothing, nothing will keep us together
We can beat them, forever and ever
Oh we can be heroes, just for one day
من، من آرزو می کنم میتونستی شنا کنی

مثل دلفین ها، مثل شنا کردن دلفین ها

با اینکه هیچ چیز، هیچ چیز ما رو کنار هم نگه نخواهد داشت

ما میتونیم شکستشون بدیم، برای همیشه و تا ابد

اوه ما میتونیم قهرمان باشیم، فقط برای یک روز

I, I will be king
And you, you will be queen
Though nothing will drive them away
We can be heroes, just for one day
We can be us, just for one day
من، من پادشاه خواهم بود

و تو، تو ملکه خواهی بود

با اینکه هیچ چیز اونها رو دور نخواهد کرد

ما میتونیم قهرمان باشیم، فقط برای یک روز

میتونیم خودمون باشیم، فقط برای یک روز

I, I can remember (I remember)
Standing, by the wall (by the wall)
And the guns, shot above our heads (over our heads)
And we kissed, as though nothing could fall (nothing could fall)
And the shame, was on the other side
Oh we can beat them, forever and ever
Then we could be heroes, just for one day

(من، من میتونم به یاد بیارم (من به یاد میارم

(ایستادن، کنار دیوار رو (کنار دیوار

(و تفنگ هایی که، بالای سرمون شلیک می شدن (بالای سرمون

(و ما همدیگه رو بوسیدیم، انگار که هیچ چیز نمیتونه فرو بریزه (نمیتونه فرو بریزه

و اونها بودن که باید خجالت می کشیدن

اوه ما می تونیم شکستشون بدیم، برای همیشه و تا ابد

بعد میتونستیم قهرمان باشیم، فقط برای یک روز

We can be heroes
We can be heroes
We can be heroes
Just for one day
We can be heroes
ما می تونیم قهرمان باشیم

ما می تونیم قهرمان باشیم

ما می تونیم قهرمان باشیم

فقط برای یک روز

ما می تونیم قهرمان باشیم

We’re nothing, and nothing will help us
Maybe we’re lying, then you better not stay
But we could be safer, just for one day
Oh-oh-oh-oh, oh-oh-oh-oh, just for one day

ما هیچی نیستیم، و هیچ چیز به ما کمک نخواهد کرد

شاید ما دروغ میگیم، اگه اینطوره بهتره اینجا نمونی

اما میتونستیم امنیت بیشتری داشته باشیم، فقط برای یک روز

اوه فقط برای یک روز

آلبوم ها

دیوید بویی (۱۹۶۷)
دیوید بویی (۱۹۶۹)
مردی که دنیا را فروخت (۱۹۷۰)
رضایتمندانه (۱۹۷۱)
ظهور و سقوط زیگی استارداست و عنکبوت‌ها از مریخ (۱۹۷۲)
علاءالدین سالم (۱۹۷۳)
پین‌آپ‌ها (۱۹۷۳)
سگ‌های الماسی (۱۹۷۴)
آمریکایی‌های جوان (۱۹۷۵)
ایستگاه به ایستگاه (۱۹۷۶)
کم (۱۹۷۷)
قهرمانان (۱۹۷۷)
مستأجر (۱۹۷۹)

هیولاهای ترسناک (و سوپر وحشتناک‌ها) (۱۹۸۰)
بیا برقصیم (۱۹۸۳)
امشب (۱۹۸۴)
هیچ وقت ناامیدم نکن (۱۹۸۷)
کراوات سیاه بینی سفید (۱۹۹۳)
بودای حومهٔ شهر (۱۹۹۳)
بیرون (۱۹۹۵)
زمینی (آلبوم) (۱۹۹۷)
ساعت‌ها… (۱۹۹۹)
ناباور (۲۰۰۲)
واقعیت (۲۰۰۳)
روز بعد (آلبوم) (۲۰۱۳)
ستاره سیاه (آلبوم دیوید بوئی) (۲۰۱۶)

عکس های اینستاگرامی بیوگرافی دیوید بویی