مجله اینترنتی استاربینو

بیوگرافی نیکیتا میخالکوف به همراه داستان زندگی شخصی و عکس های اینستاگرامی

 نیکیتا میخالکوف بازیگر و کارگردان روسی و رئیس انجمن سینماگران روسیه می باشد. او تاکنون افزون بر کارگردانی حدود ۲۰ فیلم، در در بیش از ۲۰ فیلم نیز بازی کرده‌است. از افتخارات وی کارگردانی فیلم آفتاب‌سوخته (۱۹۹۴) می باشد که فیلم برنده جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان ۱۹۹۴ شده است.

زندگینامه نیکیتا میخالکوف

فعالیت هنری

نیکیتا میخالکوف در ۲۱ اکتبر سال ۱۹۴۵ در مسکو و در خانواده‌ای هنرمند متولد شد. پدرش سرگئی میخالکوف ترانه‌سرا و شاعری سرشناس و شناخته شده ترین نویسنده ادبیات کودکان و مادرش ناتالیا کونچالفسکی فرزند پیوتر کونچالفسکی بازیگر معروف روسی و از شاهزادگان شوروی سابق بود. پدرش اشعاری را برای سرود ملی کشورش در ۳ قالب مختلف سرود که ۲ تای آن در جمهوری شوروی سابق و دیگری سرود ملی روسیه فعلی می باشد. میخالکوف در رشته بازیگری در استدیوی کدوکان تئاتر هنری مسکو درس خواند و بعدها در مدرسه چاکین تئاتر واختانقف تحصیل کرد.

در همین حین در فیلمی از گئورگی دانلیا به نام مسکو زیر گام‌های من(۱۹۶۴) بازی کرد. سپس با بازی در فیلم بردارش آندره کونچالفسکی به نام خانه مردمان جنتلمن(۱۹۶۹) به شهرت رسید. او به دلیل علاقه به فیلمسازی، زیر نظر استادانی همچون میخاییل روم و آندره کونچالفسکی به یادگیری کارگردانی پرداخت. نخستین اثر او فیلم کوتاه به زودی به خانه برمی‌گردم(۱۹۶۸) بود.

اولین فیلم بلند

اولین فیلم بلند وی درخانه دربین غریبه ها(۱۹۷۴) نام داشت. برخی ها این فیلم را مهمترین و برجسته ترین فیلم اوسترن(فیلم‌های وسترن شوروی و بلوک شرق که به دو دسته وسترن سرخ و اوسترن تقسیم می‌شود) می نامند. فیلم‌های اوسترن گاهی با وسترن اسپاگتی مقایسه می‌شود. مانند اکثر فیلم های شوروی در آن دهه، اکثر صحنه های فیلم رنگی بود ولی در آن چندین صحنه نیز بصورت سیاه و سفید فیلم برداری شد. برده عشق(۱۹۷۶) نیز یک فیلم در سبک کمدی-درام به کارگردانی نیکیتا میخالکوف بود که درباره یک ستاره سینمای صامت روسیه است که باوجود نزدیکتر شدن بلشویک‌ها به مسکو بیشتر وقت خود را با تصویربردار فیلم سپری میکند.

شهرت بین المللی میخالکوف در فیلم درامی به نام قطعه ای ناتمام برای پیانوی مکانیکی(۱۹۷۷) شکل گرفت. این فیلم با اقتباس از رمانی از آنتون چخوف ساخته شد. داستان آن درباره چندین اشراف زاده و جنتلمن می باشد که در خانه ای روستایی گرد هم آمدند و در طول روز ارتباطات و سوال جواب های آنها را به تصویر می کشد. این فیلم برنده جایزه فستیوال فیلم سن سباستین گردید. یک سال بعد، در حال که در فیلمی از برادرش بازی می کرد فیلم بعدیش را به نام پنج غروب(۱۹۷۸) که داستانی عاشقانه درباره زوجی بود که در جنگ جهانی دوم از یکدیگر دور افتاده اند و بعد از ۱۸ سال همدیگر را پیدا می کنند.

فیلم بعدی وی، چند روز از زندگی ابلوموف(۱۹۷۹) بود که براساس رمان مشهور ابلوموف اثر ایوان گنچاروف نویسنده قرن نوزدهم روسیه ساخته شد. در این فیلم آلگ تاباکوف، یِلنا سولووی و یوری بوگاتیرییف ایفای نقش کردند. داستان این فیلم درباره زندگی شخصی است که دچار دردبی درمانی به نام ابلوموفمیسم می باشد که گریبانش را رها نمی کند و دوران بازنشستگی اش را با خمودگی و تن آسایی می گذراند.

ارتباطات خانوادگی

ارتباطات خانوادگی(۱۹۸۱) دیگر فیلم میخالکوف می باشد. این فیلم کمدی درباره زنی کوته فکر در مسکو است که درگیر روابط پیچیده ای با خویشان خود می باشد. بدون شاهد(۱۹۸۳) نیز یک فیلم درام از وی می باشد که برنده ۱۳ امین فستیوال بین المللی فیلم فیبرسکی گردید. این فیلم مکالمات یک شب طولانی بین یک زن و شوهر سابقش را دنبال می کند که بطور تصادفی در یک اتاق گیر می افتند.

چشمان سیاه (۱۹۸۷) یک فیلم دیگر از نیکیتا میخالکوف با بازی مارچلو ماسترویانی است که نقش پیرمردی را بازی میکند که داستانی عاشقانه از زمانیکه جوانتر بوده و دختری که هیچ وقت فراموشش نمی کند را بیان می کند. این فیلم مورد تمجید و ستایش بین المللی قرار گرفت و ماسترویانی برای بازی در آن برنده جایزه بزرگ بهترین بازیگر از فستیوال فیلم کن در سال ۱۹۸۷ و نیز نامزد دریافت اسکار همان سال گردید.

نزدیک به بهشت(۱۹۹۲) یا اورگا(۱۹۹۲) عنوان فیلم بعدی میخالکوف می باشد. داستان این فیلم در دنیای کمترشناخته شده مغول ها اتفاق می افتد. این فیلم توانست برنده شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز شود. همچنین در اسکار همان سال نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم خارجی زبان گردید. آنا: ۶ – ۱۸(۱۹۹۳) یک مستند تجربی از این کارگردان می باشد که داستان آن در طول ۱۸ سال از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۳ رخ می دهد. قهرمان این فیلم آنا، دختر بزرگ میخالکوف می باشد که در سنین مختلف از پدرش سوالاتی را می پرسد. این فیلم برنده جوایز متعددی از جمله فستیوال فیلم مستند لایپزیک، فستیوال بین المللی فیلم اسلاویک و بهترین فیلم مستند فستیوال بین المللی فیلم هامپسون گردید.

آفتاب‌سوخته

آفتاب‌سوخته (۱۹۹۴) نیز یکی از بهترین و شناخته شده ترین فیلم های این کارگردان می باشد که با بازی نیکیتا میخالکوف، سوتلانا والنتینوفنا کریوچکوفا و ویاچسلاو تیخونوف برنده جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان ۱۹۹۴ شد. این فیلم غرق در جو پانارومایی پاکسازی بزرگ ژوزف استالین می باشد که شامل عملیات سرکوب سیاسی در اتحاد جماهیر شوروی از ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۸ است. این فیلم توانست جایزه بزرگ فستیوال کن و بسیاری جوایز دیگر را نیز برنده شود. این فیلم تاکنون پرفروش ترین و پربیننده ترین فیلم تاریخ اتحاد جماهیر شوروری لقب گرفته است.

میخالکوف از درآمد ۲۵ میلیون دلاری و موفقیت فیلم افتاب سوخته برای ساخت فیلم بعدیش ارایشگر سایبریا استفاده نمود. این فیلم از طرف روسیه برای نامزدی ۷۱ امین مراسم اسکار انتخاب شد ولی نتوانست نامزد این جایزه شود. از بازیگران آن می توان به جولیا اورموند و اولگ منشیکوف یاد کرد. میخالکوف نیز در این فیلم در نقش الکساندر سوم روسیه بازی کرد. این فیلم جایزه ایالتی روسیه و چندین جایزه دیگر دریافت کرد. ۱۲ (۲۰۰۷) عنوان فیلمی جنایی به کارگردانی و بازی نیکیتا میخالکوف است. این فیلم اقتباسی از نمایشنامه دوازده مرد خشمگین رجینالد رز و بازسازی فیلم ۱۲ مرد خشمگین (۱۹۵۷) سیدنی لومت است. فیلم جایزه ویژه شیرطلایی و تمجید و ستایش منتقدین را در فستیوال فیلم ونیز به دست آورد.

فیلم آفتاب سوخته ۲

فیلم آفتاب سوخته ۲(۲۰۱۰) درامی حماسی از این کارگردان است که با وجود انتخاب روسیه به عنوان بهترین فیلم خارجی زبان برای ۸۴ امین مراسم اسکار نتوانست نامزد یا برنده جایزه ای گردد و با بالاترین بودجه ای که تا آن لحظه در روسیه خرج شده بود، نزدیک به ۵۵ میلیون دلار نتوانست در فروش موفق باشد. این فیلم که داستان آن در جبهه خط مقدم شرقی در جنگ جهانی دوم اتفاق می افتد شامل دو بخش بود: مهاجرت و پایگاه نظامی. منتقدین نیز از این فیلم ناراضی بودند و آن را ضعیف توصیف کردند. گرمازدگی (۲۰۱۴) نیز اخرین فیلم اکران شده میخالکوف است که فیلمی درام بر اساس رمانی نوشته ایوان بونین می باشد.

فیلم‌شناسی

کارگردان

به زودی به خانه برمی‌گردم (فیلم کوتاه، ۱۹۶۸)
یک روز آرام پس از پایان جنگ (فیلم کوتاه، ۱۹۷۱)
در وطن غریب (۱۹۷۴)
اسیر عشق (۱۹۷۶)
ابلوموف (۱۹۷۶)
قطعه ناتمام برای پیانوی کوکی (۱۹۷۷)
پنج شب (۱۹۷۹)
ارتباط‌های خانوادگی (۱۹۸۱)
بدون شاهد (۱۹۸۳)
چشمان سیاه (۱۹۸۷)
هیچ هکینگ (۱۹۹۰)
نزدیک بهشت (۱۹۹۱)
خاطرات چخوف (۱۹۹۳)
آنا (۱۹۹۳)
آفتاب‌سوخته (۱۹۹۴)
آرایشگر سیبری (۱۹۹۸)
۱۲ (۲۰۰۷)
آفتاب‌سوخته ۲ (۲۰۱۰)
گرمازدگی (۲۰۱۴)

بازیگر

مسکو زیر گام‌های من (گئورگی دانلیا، ۱۹۶۴)
آشیانه کوچک (آندری کونچالوفسکی، ۱۹۶۵)
جنگ و صلح (سرگئی باندارچوک، ۱۹۶۶/۶۷)
چادر قرمز (میخائیل کالاتازوف، ۱۹۶۹)
پستچی (سرگئی سولونف، ۱۹۷۲)
خانه‌ای میان بیگانه‌ها (نیکیتا میخالکوف، ۱۹۷۴)
اسیر عشق (نیکیتا میخالکوف، ۱۹۷۶)
قطعه ناتمام برای پیانوی کوکی (نیکیتا میخالکوف، ۱۹۷۷)
اهل سیبری (آندری کونچالوفسکی، ۱۹۷۸)
سگ شکاری باسکرویل (ایگور ماسکینوف، ۱۹۸۰)
تصویری از بازی‌های همسرم (ا. پانکراتف، ۱۹۸۲)
عاشق بی‌رحم (الدار ریازانف، ۱۹۸۴)
آفتاب‌سوخته (نیکیتا میخالکوف، ۱۹۹۴)
آرایشگر سیبری (نیکیتا میخالکوف، ۱۹۹۸)
مستشار دولتی (فیلیپ یانکووسکی، ۲۰۰۵)
ژمورکی (آلکسی بالابانوف، ۲۰۰۵)
عنصر نامطلوب (کرژیستف زانوسی، ۲۰۰۵)
دوازده (نیکیتا میخالکوف، ۲۰۰۷)

عکس های اینستاگرامی بیوگرافی نیکیتا میخالکوف