مجله اینترنتی استاربینو

بیوگرافی آندری تارکوفسکی به همراه داستان زندگی شخصی و عکس های اینستاگرامی

 آندری آرسن‌یویچ تارکوفسکی نویسنده، کارگردان تئاتر و سینما، تئوریزیسن فیلم و فیلمساز برجسته شوروی بود. از مشخصه‌های فیلم‌های او می‌توان به دید تلخ شاعرانه، معنا گرایانه بودن، با زمینه‌ای متافیزیکی به همراه برداشت‌های بلند، نامتعارف بودن در ساختار داراماتیک و استفاده هنرمندانه از تکنیک فیلمبرداری اشاره کرد. از آثار او می توان به قاتلان (۱۹۵۸)، امروز کسی خارج نمی‌شود (۱۹۵۹)، غلتک و ویولون (۱۹۶۱)، کودکی ایوان (۱۹۶۲)، سولاریس (۱۹۷۲)، نوستالگیا (۱۹۸۳) و ایثار (۱۹۸۶) اشاره کرد.

زندگینامه آندری تارکوفسکی

فعالیت هنری

تارکوفسکی در تاریخ ۴ آوریل ۱۹۳۲ در کوستروما شوروی به دنیا آمد. پدرش شاعر برجسته آرسنی تارکوفسکی بود. او زیر نظر میخائیل رم در مؤسسه سینمایی گراسیموف، تحصیل کرد. سپس وارد مدرسه فیلم شد و در دو رشته موسیقی و عربی تحصیل کرد. در حین تدریس دو فیلم کوتاه به نام های امروز مرخصی در کار نیست (۱۹۵۹) و غلتک و ویولن (۱۹۶۰) ساخت که با همین فیلم در جشنواره نیویورک برنده جایزه‌ای شد.

اولین فیلم بلند وی کودکی ایوان (۱۹۶۲) نام داشت. فیلم بر اساس داستان کوتاه ایوان، نوشته ولادیمیر بوگومولوف ساخته شده‌است و در شمار فیلم‌هایی است که در شوروی به جنگ جهانی دوم می‌پرداختند و آن را از نگاه تجربه های انسانی و نه تقدیس جنگ، نشان می‌دادند. داستان این فیلم درباره کودکی یتیم است که پس از کشته شده والدینش به دست نازی ها، به عنوان مین‌یاب وارد ارتش می شود. فیلمسازان مشهوری مانند برگمان، کیشلوفسکی و پاراجانف، فیلم را تحسین کرده‌اند و از آن تاثیر گرفته‌اند. این فیلم در سال ۱۹۶۲ موفق به دریافت پانزده جایزه بین‌المللی از جمله شیر طلایی جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز و جایزه بزرگ جشنواره سان فرانسیسکو شد.

دومین فیلم بلند

دومین فیلم بلند تارکوفسکی آندره روبلوف(۱۹۶۶) نام داشت. این فیلم برداشتی آزاد از زندگی آندری روبلوف نقاش مشهور روسی دوره رنسانس در قرن ۱۵ میلادی است. وی راهبی در سده‌های میانه بود که به بزرگ‌ترین شمایل نگار تمام دوران‌ها بدل شد.این فیلم در فستیوال کن در سال ۱۹۶۹ اکران گردید، اما با توجه به فشار زیادی که دولت شوروی وارد کرد فقط خارج از بخش رقابتی نمایش داده شد و نتوانست نخل طلا را به دست آورد. اما توانست برنده جایزه بزرگ منتقدین فیلم گردد. در سال ۱۹۷۱، برنده جایزه منتقدین فیلم اتحادیه صنفی منتقدین سینمای فرانسه گردید.

این فیلم در رتبه ۸۷ از بین ۱۰۰ فیلم برتر تاریخ سینمای جهان از طرف مجله امپایر قرار گرفته است. سولاریس (۱۹۷۲) فیلمی علمی–تخیلی به کارگردانی آندری تارکوفسکی است که بر اساس رمان سولاریس (۱۹۶۲)، اثری نئوکلاسیک در ادبیات علمی-تخیلی از استانیسلاو لم نویسنده لهستانی ساخته شد.

سولاریس

سولاریس در سال ۱۹۷۲ نامزد نخل طلای کن شد و در نهایت توانست جایزه فیبرشی و جایزه بزرگ جشنواره فیلم کن را برای آندری تارکوفسکی به ارمغان آورد. این فیلم همچنین در جشنواره فیلم‌های علمی–تخیلی، ترسناک و فانتزی آمریکا شرکت کرد و نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم علمی–تخیلی شد. داستان این فیلم درباره سیاره ای به نام سولاریس می باشد که فکر و احساسات درون آدمیان داخل ایستگاه را حس کند. و رفتگان این دنیا را از حافظه انسان‌ها درآورده و به آنها جان می‌بخشد. چهارمین فیلم بلند آندری تارکوفسکی، آینه (۱۹۷۴) می باشد. این فیلم اتوبیوگرافی تارکوفسکی با ساختاری خارج از عرف و دارای اشعاری معنوی است که بیشتر بر نوجوانی‌اش در دوران وحشت استالینی متمرکز است.

تارکوفسکی با ساخت استاکر (۱۹۷۹) باز به دنیای داستان‌های علمی تخیلی با شالوده‌ای از جامعه‌شناسی و روان‌شناسی روی آورد. فیلم بر اساس داستان گردش کنار جاده اثر برادران استروگاتسکی ساخته شده‌است. داستان فیلم درباره منطقه‌ای اسرارآمیز در دنیایی پس از فاجعه است. در منطقه محلی وجود دارد که مردم باور دارند در آن عمیق‌ترین آرزوهای قلبی فرد برآورده می‌شوند. تارکوفسکی پس از خواندن داستان برادران استروگاتسکی، به توانش و بالقوگی «کنش پیوسته و مفصل آن اشاره کرد که در عین حال متعادل و کاملاً آرمانی است و هم چنین فراتجربی، پوچ و مطلق».

نوستالژیا

اولین فیلمی که تارکوفسکی به کلی خارج از اتحاد شوروی ساخت نوستالژیا (۱۹۸۳) بود. تارکوفسکی زمانی که دولت شوروی اجازه ساخت نوستالژیا را به وی نداد، به ایتالیا رفت و پس از پایان فیلمبرداری این فیلم، با گرفتن پناهندگی سیاسی در اروپا ماند و دیگر به کشورش بازنگشت. داستان فیلم که در حوالی حمام‌های آب گرم وینونی در تپه‌های توسکانی فیلمبرداری شده، درباره تبعید مردی روس است که برای تحقیق درباره زندگی یک آهنگساز روسی در قرن هفدهم به ایتالیا می‌رود. این فیلم با نظرات مثبت و منفی مختلفی از جانب منتقدین همراه شد و برخی فیلم را ملال آور و تارکوفسکی را شاعری با دایره لغات محدود، و برخی فیلم را با زیبایی گشاده رو توصیف کردند.

آخرین فیلم

آخرین فیلم این کارگردان ایثار(۱۹۸۶) نام داشت. این فیلم نشان‌دهنده علاقه و احترام تارکوفسکی به اینگمار برگمان کارگردان سوئدی است. فیلم در یکی از جزیره‌های سوئد به نام گاتلند فیلمبرداری شد که نزدیک فارو، محلی که اکثر فیلم‌های برگمان در آن کارگردانی شده بود است. تارکوفسکی در ابتدا در نظر داشت که کار ساخت فیلم در همان فارو انجام شود که با مخالفت ارتش سوئد مواجه شد.

مچنین کار فیلمبرداری نیز توسط اسون نیکوست انجام شد که فیلمبردار محبوب برگمان بوده است. در میان بازیگران نیز ارلاند جوزفسون بازیگری که سابقه طولانی همکاری با برگمان دارد در فیلم به ایفای نقش پرداخته است. طراح صحنه فیلم آنا آسپ است که قبل از این به خاطر طراحی صحنه فیلم فانی و الکساندر برنده جایزه اسکار شده است. همچنین پسر برگمان، دانیل برگمان، دستیار دوربین فیلم است. این فیلم شنواره کن رفت و جایزهٔ ویژهٔ هیئت ناقدان جشنواره را از آن خود کرد، اما تارکوفسکی نتوانست در مراسم شرکت کند، پسرش به جای او جایزه را دریافت کرد، تارکوفسکی به سرطان ریه گرفتارآمده بود.تارکوفسکی مدت کوتاهی بعد از ساخت این فیلم در تاریخ ۲۹ دسامبر ۱۹۸۶ به دلیل سرطان ریه در پاریس در گذشت.

نام کامل
Andrey Arsenevich Tarkovskiy
تاریخ تولد
April 04, 1932
سن
۸۷ سال
حرفه
کارگردان
جوایز
Won 1 BAFTA Film Award
Another 21 wins & 7 nominations

تاریخ مرگ:
۲۹ دسامبر ۱۹۸۶، پاریس، فرانسه
همسر:
Larisa Tarkovskaya (ازدواج ۱۹۷۰–۱۹۸۶)، Irma Raush (ازدواج ۱۹۵۷–۱۹۷۰)
کودکان:
آندیری آندریویچ تارکوفسکی، آلِکساندِر تارکوفسکی، آرسنی تارکوفسکی
کتاب‌ها:
Sculpting in Time

عکس های اینستاگرامی بیوگرافی آندری تارکوفسکی