بیوگرافی چارلز بابیج
بیوگرافی چارلز بابیج به همراه داستان زندگی شخصی و عکس های اینستاگرامی
چارلز بابیج (به انگلیسی: Charles Babbage) (یا بـَبـِج) (زاده ۲۶ دسامبر ۱۷۹۱ – درگذشته ۱۸ اکتبر ۱۸۷۱) یک فیلسوف تحلیلگر و ریاضیدان انگلیسی و نخستین کسی بود که ایده یک ماشین محاسبه گر برنامهپذیر را ارائه داد.
زندگینامه چارلز بابیج
زندگی شخصی
به گذشته خواهیم رفت به سال ۱۷۹۱ میلادی در حدود ۲۳۰ سال پیش! در سال ۱۷۹۱ فیلسوف و ریاضیدان برجسته انگلیسی چارلز بابیج متولد گردید. در آن دوران زندگی مردم کاملا به دور از کامپیوترها بود و همانقدر که زندگی بدون کامپیوترها برای ما عجیب است، اگر شخصی دنیای کنونی را برای آن مردم تعریف می کرد زندگی با کامپیوترها برای آنها عجیب جلوه می کرد و یا شاید بیشتر. در این دوران چارلرز جوان که به فلسفه و ریاضیات علاقه شدیدی داشت به فکر ساخت وسیله مکانیکی افتاد که بتواند محاسبات پیچیده ریاضی را انجام دهد!
شاید امروزه این مسئه بسیار مسخره به نظر بیاید ولی همین ماشین حسابهای ساده و کوچک که ممکن است ما به وجود آنها هیچ گونه اهمیتی ندهیم روزگاری نه چندان دور اوج بلندپروازی و خلاقیت چارلز جوان بود… چارلز بابیج زمان و هزینه بسیاری را صرف کرد تا بتواند ماشین محاسباتی تفاضلی خود را بسازد ولی نتیجه کار وی باشکست رو برو گردید و نتوانست آنچه را که مد نظر داشت بسازد. در سال ۱۹۹۱ گروهی از دانشمندان با توجه به طرح های چارلز ماشین وی را بصورت کامل ساختند و نتیجه کار موفقیت آمیز بود که نشان میدهد طرح های وی صحیح و قابل اجرا بوده است.
شکست و موفقیت چارلز
به هر ترتیب صرف نظر از شکست و موفقیت چارلز ، خلق این تفکر که بشر نیاز به ماشین هایی دارد که محاسبات را با سرعت بیشتر و دقتی بالاتر انجام دهد، سرآغاز تحولاتی است که موجب شده است امروزه ما از در دست داشتن، کامپیوترهای شخصی، نوت بوکها، تبلت ها و اسمارت فون های خود احساس خوبی داشته باشیم، محاسبات ریاضی خود را با ماشین حساب ها براحتی انجام دهیم، از وبگردی لذت ببریم و بسیاری و بسیاری مزایای دیگر. چارلز بابیج سال ۱۸۷۱ چشم از جهان فرو بست و نتوانست تولد و شکوفایی موجودی که نسل بشری را متحول ساخت را ببیند. ولی ما نباید فراموش کنیم که تمامی این پیشرفتها را مدیون چنین افرادی هستیم.
شاید تفکری که وی ۲۰۰ سال پیش دنبال کرد امروزه کاملا مسخره و ساده به نظر برسد ولی در دنیایی که او زندگی میکرد تفکری عجیب و غیر ممکن به نظر می رسید. حال سوالی که می توانیم از خود بپرسیم این است که در ۲۰۰ سال آینده، بازماندگان ما چه نگاهی به ما و زندگی ما خواهند داشت؟ آیا فردی پیدا میشود نامی از ما در آن زمان به زبان بیآورد؟ چه خوب است بشر طوری زندگی کند و سعی کند برای آیندگانش میراثی از خود بجاگذارد که آیندگان از وی به نیکی یاد کنند.
دیدگاه شما