مجله اینترنتی استاربینو

بیوگرافی بیل جوی به همراه داستان زندگی شخصی و عکس های اینستاگرامی

 بیل جوی (Bill Joy) با نام کامل ویلیام نلسون جوی (William Nelson Joy) یک توسعه‌ دهنده‌ی آمریکایی نرم‌افزار و کارآفرین است که عموما با عنوان هم‌بنیان‌گذار سان مایکروسیستمز، از شرکت‌های پیشگام انقلاب اینترنت شناخته می‌شود.

زندگینامه بیل جوی

زندگی شخصی

ویلسام نلسون جوی در ۸ نوامبر سال ۱۹۵۴ در فارمینگتون هیلز میشیگان به دنیا آمد. پدرش ویلیام جوی، به‌عنوان معاون و مشاور در مدرسه کار می‌کرد و مادرش راث جوی نام داشت.

بیل در دوران کودکی آرزو داشت که اپراتور شبکه‌های رادیویی شود. البته والدین او، به‌خاطر روحیات انزواطلبی‌اش، او را از این رویا منع کردند. جوی در ریاضیات تبحر خاصی داشت و در ۱۶ سالگی از دبیرستان فارغ‌التحصیل شد. او سپس برای ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ی مهندسی برق به دانشگاه میشیگان در آن آربر رفت. کار کردن با یکی از ابررایانه‌های اولیه‌ی پردازش موازی، اولین تجربه‌ی جدی جوی با کامپیوترها بود که در دانشگاه رقم خورد.

پس از فارغ‌التحصیلی در مقطع کارشناسی، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی مقصد بعدی جوی بود. او در سال ۱۹۷۵ برای دریافت مدرک کارشناسی ارشد در رشته‌ی مهندسی برق و علوم کامپیوتر به این دانشگاه رفت. آشنایی با سیستم‌عامل یونیکس و درگیر شدن با توسعه‌ی آن نیز از همین دانشگاه شروع شد. ویلیام نلسون در پروژه‌ی به‌روزرسانی یونیکس که در آن زمان روی کامپیوترهای دانشگاه اجرا می‌شد، همکاری کرد. کامپیوترهای آن زمان، ساخت شرکت Digital Equipment Corporation بودند.

زبان پاسکال

جوی علاوه بر سیستم‌عامل، روی نسخه‌هایی از زبان پاسکال که در دانشگاه برکلی موجود بود، کار می‌کرد. این نسخه از زبان پاسکال توسط کن تامپسون و در جریان یک بازدید از برکلی به دانشگاه اهدا شده بود.

جوی اولین محصول خود را به‌صورت به‌روزرسانی‌های کامپایل شده از یونیکس و روی نوارهای کامپیوتری به قیمت ۵۰ دلار به فروش رساند. یک سال بعد، او به‌روزرسانی‌های بهتری را روی کامپیوترهای جدید آن شرکت به نام DEC VAX انجام داد و این بار محصول خود را به قیمت ۳۰۰ دلار فروخت.

بیل جوی / Bill Joy

پس از مدت کوتاهی، نسخه‌ی بهبودیافته‌ی یونیکس او که با نام برکلی یونیکس شناخته میشد، محبوبیت زیادی کسب کرد. جوی در پاسخ به تقاضاهای زیاد برای سیستم‌عاملش، کدهای سیستم‌عامل برکلی یونیکس خود را به رایگان در اختیار همگان قرار دهد. او با این کار، شانس یادگیری و بهبود این سیستم‌عامل را به دیگر برنامه‌نویسان داد. تصمیم جوی و اقدام او در عرضه‌ی رایگان سورس کد نرم‌افزارش، به‌عنوان یکی از اقدامات پیشگامانه در جنبش نرم‌افزار آزاد شناخته می‌شود.

علاوه بر کرنل یونیکس برکلی، ویرایشگر متنی vi نیز توسط او توسعه داده شد
تمامی فعالیت‌های جوی در دانشگاه برکلی، جزئی از برنامه‌ی بی‌اس‌دی این دانشگاه (Berkeley Software Distribution) بودند. او روی بهبود کرنل یونیکس در این برنامه تمرکز داشت و پروژه‌‌هایی همچون ویرایشگر متنی ex و vi و همچنین سی شل را برای آن توسعه داد.

در مورد فعالیت‌های جوی به‌عنوان برنامه‌نویس، داستان‌های متعددی در وصف هنر او وجود دارد. برخی ادعا می‌کنند که او ویرایشگر vi را در تعطیلات آخر هفته توسعه داده است که البته خودش این ادعا را رد می‌کند. ادعای اغراق‌آمیز دیگر توسط اریک اشمیت در مورد او مطرح شده که می‌گوید جوی نسخه‌ای از کرنل بی‌اس‌دی را در یک آخر هفته توسعه داده است.

فعالیت کاری

جوی و تیم توسعه‌ی یونیکس او در سال ۱۹۷۸ از طرف دولت فدرال یک کمک‌هزینه دریافت کردند تا یونیکس را برای کامپیوترهای VAX توسعه دهند و آنها را برای اتصال به شبکه‌ی اپرانت آماده کنند. اپرانت به‌عنوان یکی از اولین نسخه‌های اینترنت شناخته می‌شود. جوی و تیمش در کسب این کمک‌هزینه با مهندسان شرکت DEC رقابت می‌کردند. این پروژه بخشی از برنامه‌ی آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته‌ی دفاعی پنتاگون یا دارپا بود.

بیل جوی / Bill Joy

دارپا در ابتدای دهه‌ی ۱۹۸۰ با شرکت BBN قراردادی امضا کرد تا پروتکل TCP/IP را به برکلی یونیکس اضافه کند. ماموریت جوی در این پروژه، اتصال تکه‌ی ساخته شده توسط بی‌بی‌ان به برکلی یونیکس بود. او که آشنایی کاملی با TCP/IP این شرکت نداشت،‌ از انجام این پروژه خودداری کرده و نسخه‌ی حرفه‌ای‌تر آن را خودش توسعه داد.

در مورد این اتفاق، یک داستان از جان کیج نقل می‌شود که البته منبع موثق نداشته و کارمندان آن زمان بی‌بی‌ان نیز آن را به‌طور کامل تایید نمی‌کنند. در این داستان نقل شده که پس از کار نکردن نسخه‌ی توسعه‌داده توسط بی‌بی‌ان و عملکرد عالی کد جوی، او که یک دانشجوی جوان بوده در جلسه‌ای با مدیران این شرکت حضور پیدا می‌کند. او با ظاهری ساده و با یک تیشرت روبروی مدیران می‌نشیند و در توضیح چگونگی توسعه‌ی این TCP/IP به‌ آنها می‌گوید: «کار ساده‌ای است. تنها باید پروتکل را بخوانید و کد را توسعه بدهید.»

بیل جوی / Bill Joy

پروژه‌ی بزرگ دیگر، در سال ۱۹۸۲ و با رهبری اسکات مک‌نیلی رقم خورد. تیم تحت رهبری او، جوی را برای توسعه‌ی نسخه‌ای قدرتمند از سیستم‌عامل یونیکس به‌منظور استفاده در کامپیوتر دسکتاپ ورک‌استیشن، مجهز به تراشه‌ی کوچک، استخدام کرد. این کامپیوتر توسط یکی از اعضای تیم مک‌نیلی به‌نام اندی بچتولشیم ساخته شده بود و با نام Stanford University Network Workstation یا به اختصار، S.U.N شناخته می‌شد. این شرکت ۶ ماه پیش از ملحق شدن جوی به آن، با نام سان مایکروسیستمز تاسیس شده بود و جوی با وجود اضافه شدن دیرهنگام به تیم، به‌عنوان هم‌بنیان‌گذار شناخته شد.

جوی که مسئولیت رهبری استراتژی فنی شرکت را بر عهده داشت، فلسفه‌ی نرم‌افزار آزاد خود را نیز در پروژه‌ها پیگیری می‌کرد. از فعالیت‌های او در این زمان می‌توان به طراحی Network File System برای شرکت و همچنین کمک به طراحی ریزپردازنده‌ی SPARC اشاره کرد.

بیل جوی / Bill Joy

موسسه‌ی ACM در سال ۱۹۸۶ جایزه‌ی گریس ماری هوپر را به‌خاطر توسعه‌ی سیستم‌عامل برکلی یونیکس به بی جوی اهدا کرد. ۱۵ سال بعد نیز افتخاری دیگر به‌همین خاطر به جوی رسید و آن هم عضویت در موزه‌ی تاریخ کامپیوتر به‌خاطر توسعه‌ی برکلی یونیکس و بنیان‌گذاری سان مایکروسیستمز بود.

بیل جوی در سال ۱۹۹۱ در طراحی پایپ‌لاین پایه‌ای پردازنده‌ی UltraSparc-I و قابلیت‌های پردازش رسانه‌ای آن نقش داشت. در همان زمان، او مفاهیم اولیه‌ی توسه‌ی زبان برنامه‌نویسی جاوا را تدوین کرده و معماری پردازش در این زبان را نیز طراحی کرد. همکاری در تدوین مشخصات زبان برنامه‌نویسی جاوا و کمک به ساختن زبانی شئ گرا، از دیگر فعالیت‌های این متخصص کامپیوتر در کمک به توسعه‌ی جاوا بودخ است. در نهایت در سال ۱۹۹۵ نسخه‌ای پایدار از جاوا معرفی شد که به‌سرعت در تمام نسخه‌های مرورگر اینترنتی نت‌اسکیپ استفاده شد.

بیل جوی / Bill Joy

از مدیران کمیته‌ی مشاوره‌ی فناوری اطلاعات ریاست جمهوری انتخاب کرد. یک سال بعد، جوی در توسعه‌ی نوعی از پردازش توزیع شده در شرکت سان کار می‌کرد که منجر به توسعه‌ی زبان جینی شد. این دستاورد جدید، پایه‌های استفاده از نسخه‌های کوچک شده‌ی جاوا در دستگاه‌هایی همچون پرینترها و تلفن‌های همراه و اتصال آنها به اینترنت را بنا کرد.

چرا آینده به ما نیاز ندارد

بیل جوی در سال ۲۰۰۰ مقاله‌ای را در نشریه‌ی وایرد منتشر کرد که با واکنش‌های مثبت و منفی زیادی همراه بود. این مقاله با عنوان Why the Fute Doesn’t Need Us منتشر شد. جوی در این مقاله به پتانسیل‌های فناوری کامپیوتری برای نابودی بشریت اشاره کرده است. جوی پیش‌بینی کرده بود که قانون مور تا سال ۲۰۳۰ ادامه خواهد داشت و در نتیجه‌ی آن، پردازش فوق قدرتمند با پردازنده‌هایی در ابعاد مولکولی پدیدار خواهد شد.

جوی، پیشرفت افسارگسیخته‌ی فناوری را تهدیدی برای بشریت می‌داند

جوی به خواننده‌ها هشدار داده بود که ربات‌ها، ارگانیزم‌های مهندسی شده و نانوبات‌ها زمانی مستقل خواهند شد و بشریت را در معرض خطر قرار خواهند داد. برخی نویسنده‌ها و منتقدان، انتقادهایی به مقاله‌ی جوی وارد کردند و آن را یک واکنش از روی ترس به پیشرفت‌های فناوری در دنیا دانستند. آنها معتقد هستند بشریت اجازه نخواهد داد که فناوری از کنترلش خارج شود. برخی دیگر نیز صحبت‌های او را با اظهارات جامعه‌شناس قرن ۱۸ یعنی توماس مالثوس مقایسه کردند که او هم اعتقاد به نابودی بشریت در آینده‌ای نزدیک داشت.

مقاله‌ی جوی علاوه بر اشاره به پیشرفت‌های دنیای کامپیوتر، در واکنش به تاسیس بنیاد ملی نانوتکنولوژی آمریکا نیز بود. او پیشرفت‌های نانوتکنولوژی و مهندسی ژنتیک را نیز برای آینده‌ی بشر خطرناک توصیف می‌کرد. او در مقاله‌ی خود به‌روشنی در مورد تهدیدهای سوء استفاده از این فناوری‌ها مانند توسعه‌ی سلاح‌های بیولوژیکی یا نانوربات‌های شورش‌گر صحبت کرده است. در نهایت او به این نکته اشاره می‌کند که دانشمندان در توسعه‌ی فناوری‌های جدید باید خطوط قرمزی داشته باشند تا از وقوع چنین حوادثی در آینده، جلوگیری شود.

بیل جوی / Bill Joy

جوی برای پیشگیری از تهدیدهایی که در مقاله به آنها اشاره می‌کند، راهکارهایی را نیز پیشنهاد داده است. به‌عنوان مثال او پیشنهاد می‌کند که شرکت‌های فعال در زمینه‌های حساس علمی باید مجبور به پیاده‌سازی برخی قوانین بیمه‌ای خاص شوند و انجمن‌های علمی نیز باید قدرت لازم برای جلوگیری از دسترسی افراد به برخی زمینه‌های حساس علمی را داشته باشند.

نظریه‌ی جوی در مورد استخدام بهترین افراد، به قانون جوی تبدیل شده است

یکی دیگر از نظریه‌های جوی که مورد توجه قرار گرفت، از نقل قولی از او استنباط شده است. او در جایی گفته است: «صرف‌نظر از این که شما چه شرکتی هستید، همیشه اکثر افراد باهوش برای شرکت‌های دیگر کار می‌کنند.» کریس اندرسن در کتاب سال ۲۰۱۳ خود با نام Makers از این جمله به‌عنوان قانون جوی یاد کرده است. او به این نکته اشاره می‌کند که شرکت‌ها با استخدام نکردن بهترین افراد و تنها تلاش برای جذب نیروهایی که در توانشان است، رویکردی غلط را پیش می‌گیرند.

هم‌بنیان‌گذار سان مایکروسیستمز در سال ۲۰۰۳ این شرکت را بدون داشتن برنامه‌ای خاص ترک کرد.

او در سال ۲۰۰۵ به‌عنوان یکی از شرکای شرکت سرمایه‌گذاری Kleiner Perkins Caufield & Byers شروع به کار کرد.

هدف او از همکاری در این شرکت، توسعه‌ی استراتژی آنها برای حمایت مالی از فناوری‌هایی با تمرکز روی تغییرات اقلیمی مانند انرژی‌های تجدیدپذیر و تولید ارزان‌قیمت برق بود.

فعالیت جوی

فعالیت جوی در شرکت‌های سرمایه‌گذاری از زمان کار در سان مایکروسیستمز شروع شده بود.

او در سال ۱۹۹۹ شرکت سرمایه‌گذاری HighBAR را با همراهی دو همکارش یعنی بچتولشیم و تیل-ساردینا تاسیس کرده بود.

از دیگر جوایز و افتخارات بیل جوی می‌توان به جایزه‌ی

MCI WorldCom Information Technology Leadership در زمینه‌ی نوآوری در سال ۱۹۹۱ و Computerworld Smithsonian در سال ۱۹۹۹ اشاره کرد.

جوی عضو آکادمی ملی مهندسی و آکادمی هنر و علوم آمریکا

و همچنین عضو دائمی هیئت معتمدین موسسه‌ی علوم آسپن است.

او در حال حاضر در به همراه همسر و ۴ فرزندش در شهر آسپن ساکن است.

مشخصات کلی

تاریخ تولد:
۸ نوامبر ۱۹۵۴ (سن ۶۵ سال)

فارمینگتون‌هیلز

میشیگان

آمریکا
همسر:
شانو اولری
کتاب‌ها:
The Java Language Specification
آموزش:
دانشگاه میشیگان

دانشگاه كاليفرنيا

دانشگاه استنفورد

North Farmington High School
والدین:
روث جوی

ویلیام جوی
جوایز:
جایزه گریس موری هاپر

عکس های اینستاگرامی بیوگرافی بیل جوی